Του Ονασαγόρα
Κύρια είδηση έχει γίνει η δήλωση του Αντόνιο προς τον νέο πρέσβη της Κύπρου στα Ηνωμένα Έθνη Ανδρέα Χατζηχρυσάνθουπου που υπέβαλε χθες τα διαπιστευτήριά του. Τι δήλωσε; Ότι «Δημιουργούμε συνθήκες για να συγκληθεί σύντομα η συνάντηση 5+1». Πάλι καλά που ο Χατζηχρυσάνθου άντεξε και δεν του απάντησε «Μας έσπασες κύριε Αντόνιο». Πόσο αργή μπορεί να είναι πια αυτή η διαδικασία για να δημιουργηθούν συνθήκες για να συγκληθεί «σύντομα» αυτή η άτυπη πενταμερής;
Από τον Νοέμβριο του 2019, μετά την τριμερή του Βερολίνου με τους Γκουτέρες, Αναστασιάδη και Ακιντζί ακούμε ότι δημιουργούνται οι συνθήκες για τη σύγκλησή της. Τότε μάλιστα, που ο Αντόνιο δεν είχε κώλυμα να αναφερθεί στη ΔΔΟ δήλωνε ότι «και οι δύο ηγέτες επιβεβαίωσαν εκ νέου τη δέσμευσή τους και την αποφασιστικότητά τους να επιτύχουν μια διευθέτηση βασισμένη σε μια Διζωνική και Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως ορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας» και επεσήμανε: «δεσμεύτηκα να διερευνήσω μαζί με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη και τον Ελληνοκύπριο ηγέτη και με τις εγγυήτριες δυνάμεις τη δυνατότητα άτυπης Πενταμερούς διάσκεψης, σε κατάλληλο στάδιο».
Τόσους μήνες... φαγούρας και ακόμη φαίνεται πως δεν έχουν δημιουργηθεί οι κατάλληλες συνθήκες. Η πενταμερής που θα γινόταν αρχικά αμέσως μετά τις εκλογές στα κατεχόμενα μεταφέρθηκε στον Νοέμβριο του 2020 και αργότερα στον Δεκέμβριο του 2020. Πολύ γρήγορα μεταφέρθηκε ξανά, αυτή τη φορά για τον Ιανουάριο, μετά για τον Φεβρουάριο και μετά για τον Μάρτιο του 2021 για να καταλήξουμε στις αρχές Απριλίου και τώρα να μας λένε για τα τέλη Απριλίου. Χωρίς να έχει ακόμα σταλεί η πρόσκληση...
Δεν λέω η διαδικασία για την πενταμερή είναι αντάξια της ίδιας της μακρόσυρτης ιστορίας του Κυπριακού. Αλλά κύριε Αντόνιο, μιλάμε για μια«άτυπη πενταμερή» η οποία, όπως λέτε, θα έχει διαδικαστικό χαρακτήρα για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει κοινή βάση για επανέναρξη του διαλόγου για τελική λύση. Μια βάση που φαίνεται να έχει πέσει από τη... βάση της και δεν βρίσκεται απλά μετέωρη αλλά μάλλον έχει καταλήξει στα τάρταρα. Αφού ούτε εσείς πια Αντόνιο, ούτε και η απεσταλμένη σας, αγέλαστη Τζέιν, τολμάτε να την αναφέρετε.
Η «Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία» που μέχρι πρόσφατα μας λέγατε ότι είναι η συμφωνημένη βάση, εγκεκριμένη και… πιστοποιημένη από το Συμβούλιο Ασφαλείας, απλά αγνοείται. Και εσείς όχι μόνο αποφεύγετε να την προφέρετε αλλά επιτρέπετε πια ξεκάθαρα στους Τούρκους να φέρουν στο τραπέζι της πενταμερούς τις προτάσεις τους για δύο κράτη. Δηλαδή τη λύση που ο οργανισμός του οποίου προΐσταστε έχει καταδικάσει και απορρίψει σε ψηφίσματά του ως αποτέλεσμα στρατιωτικής βίας.
Δεν ξέρω τι μας περιμένει σε αυτή τη διάσκεψη που τελικά θα πραγματοποιηθεί στην πιο κρίσιμη στιγμή του προεκλογικού, με τους πολιτικούς μας να βρίσκονται αλλού γι’ αλλού.
Και η μεγάλη απορία όλων που κανένας δεν απαντά, είναι, εάν η προεργασία για μια πενταμερή όπου οι Τούρκοι έχουν το ελεύθερο να θέσουν τις θέσεις τους για τα δύο κράτη, διαρκεί τόσο πολύ, πόσο χρόνο ή χρόνια θα χρειαστούμε για να πάμε σε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις;
Ιδιαίτερα εάν θυμηθούμε την προειδοποίηση, σχεδόν απειλή του Αντόνιο ότι «αυτή τη φορά θα είναι διαφορετικά»;
Χθες είχαμε και τη θεαματική τοποθέτηση του Αβέρωφ για την παραχώρηση της πολιτικής ισότητας στους Τουρκοκύπριους για ξεμπλοκάρισμα της διαδικασίας, σε συνδυασμό με το κάλεσμα προς το ΑΚΕΛ για συνεργασία.
Η απάντηση του Άντρου στον Αβέρωφ ήταν να αφήσει τα επικοινωνιακά τεχνάσματα και αν θέλει να επικοινωνήσει μαζί τους ξέρει που να τους βρει και όχι να τους κάνει κάλεσμα μέσω των ΜΜΕ.
Μήπως θα πρέπει τα πολιτικά κόμματα με την κυβέρνηση να κάνουν αμέσως μια δική τους πενταμερή πριν προηγηθεί η κανονική, να δούμε αν μπορούμε πρώτα να τα βρούμε μεταξύ μας και μετά να δοκιμάσουμε με τους άλλους;
-------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
